Polijeganje pšenice

Usjev pšenice može poleći usljed različitih uzroka. Manifestira se tako što biljke manje ili više polegnu.

Obično pšenica poliježe između klasanja i zriobe, rjeđe ranije. Ukoliko polegne u klasanju ili cvatnji, štete su veće, mada je i kasnije poleganje štetno uslijed otežane žetve. Štete od polijeganja manifestiraju se u vidu slabije oplodnje, te jačeg napada bolesti, a usljed toga se smanjuje prinos i kakvoća.

U proizvodnji postoje dva tipa polijeganja pšenice: stabljičino i rjeđe korjenovo. Korjenov tip polijeganja susreće se u krajevima s velikom količinom oborina u vlatanju i klasanju, a također i pri navodnjavanju velikom količinom vode. Polijeganje nastupa pod utjecajem velikog broja faktora: gustog usjeva, nedostatka svjetlosti, prirodnih nepogoda, pretjeranog i jednostranog gnojenja dušikom, navodnjavanja velikim količinama vode, gljivičnih bolestima i slično.

Od prevnetivnih mjera navode se: pravilan izbor i priprema sjemena za sjetvu, pravilna i pravovremena obrada i priprema tla, pravovremena sjetva, te pravilan odnos NPK gnojiva. Od direkntih mjera: uzgoj otpornih sorata prema polijeganju, drljanje, valjanje, te tretiranje sredstvima.